Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Hoc simile tandem est? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Duo Reges: constructio interrete. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint.

Et tamen puto concedi nobis oportere ut Graeco verbo utamur, si quando minus occurret Latinum, ne hoc ephippiis et acratophoris potius quam proegmenis et apoproegmenis concedatur;

Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Non laboro, inquit, de nomine. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. An hoc usque quaque, aliter in vita?

Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.
Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.
Quonam, inquit, modo?

Animadverti, ínquam, te isto modo paulo ante ponere, et
scio ab Antiocho nostro dici sic solere;

Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut virtus sola, si adsit
vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis.

Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;

Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Qui est in parvis malis.
Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non dicas, quid non probes eius, a quo dissentias.
An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?
Non risu potius quam oratione eiciendum?

Istic sum, inquit.: Et ego: Piso, inquam, si est quisquam, qui acute in causis videre soleat quae res agatur.
Verum esto;: Sint ista Graecorum;
Easdemne res?: Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;