Memini vero, inquam;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Quid de Platone aut de Democrito loquar? Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Duo Reges: constructio interrete. Hoc non est positum in nostra actione. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Cur deinde Metrodori liberos commendas? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;

Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.

Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Hoc est non dividere, sed frangere. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Sed haec nihil sane ad rem; Si longus, levis; Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. An hoc usque quaque, aliter in vita? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.

Nam et amici cultus et parentis ei, qui officio fungitur, in eo ipso prodest, quod ita fungi officio in recte factis est, quae sunt orta virtutibus.

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. An tu me de L. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis.

Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?
Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus.
Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.
Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;
Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.
Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q.
Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te opportune facta mentio est.

Recte, inquit, intellegis.: Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis.
Ille incendat?: Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.
Bork: Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.
Bork: Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum.

In ipsa enim parum magna vis inest, ut quam optime se habere possit, si nulla cultura adhibeatur.
Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.
Cur post Tarentum ad Archytam?
Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus
quam ex pretiosissimis.

Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum
earum rerum, quae sibi conducant, amittere.