Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Quae cum essent dicta, discessimus. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Duo Reges: constructio interrete.

Nihilo magis.: Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare?
Si longus, levis.: Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;
Falli igitur possumus.: Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum.
Bork: Tanta vis admonitionis inest in locis;

Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.
Num quid tale Democritus?
Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat;
Ecce aliud simile dissimile.

Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio.

Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Sed quid sentiat, non videtis. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Poterat autem inpune;

In homine autem summa omnis animi est et in animo rationis, ex qua virtus est, quae rationis absolutio definitur, quam etiam atque etiam explicandam putant.

Concede nihil esse bonum, nisi quod bonestum sit:
concedendum est in virtute esse positam beatam vitam vide
rursus retro: dato hoc dandum erit illud.

Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio
difficilius quiddam et obscurius.

Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono.
Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam.
Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.
Mihi enim satis est, ipsis non satis.
Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.

Quod quidem iam fit etiam in Academia.

Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.