Si longus, levis;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis est tam dissimile homini. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Duo Reges: constructio interrete.

In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?
Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?
Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? At multis malis affectus. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Praeclare hoc quidem. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quid, quod res alia tota est?

Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.
Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.

At multis se probavit. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Venit ad extremum; Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.

Nihil sane.: Dat enim intervalla et relaxat.
Tenent mordicus.: Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;
Bork: Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est.
Bork: Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis.

Bonum appello quicquid secundurn naturam est, quod contra
malum, nec ego solus, sed tu etiam, Chrysippe, in foro,
domi;

Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus
etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem
abeunt, qui venerant.