Haec dicuntur fortasse ieiunius;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Quis est tam dissimile homini. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Immo alio genere; Duo Reges: constructio interrete. Sed fortuna fortis; Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Quae sequuntur igitur?: Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;
Erat enim Polemonis.: Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros.
Bork: Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?
Quid Zeno?: Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis;
Bork: Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?

Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde;
Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?
Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum.
Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.

Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere.

Nihil ad rem! Ne sit sane;

Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.

Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus,
quas supra dixi, metienda.

Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam
occurreret.

Duo enim genera quae erant, fecit tria. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Quis Aristidem non mortuum diligit? Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.

Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;
Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;
Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis.
Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.
Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?