Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Duo Reges: constructio interrete. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;

Quid est enim aliud esse versutum?

Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset.

Quod quidem iam fit etiam in Academia.
Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;
Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.
Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.

Hunc igitur finem illi tenuerunt, quodque ego pluribus
verbis, illi brevius secundum naturam vivere, hoc iis
bonorum videbatur extremum.

Se omnia, quae secundum naturam sint, b o n a appellare,
quae autem contra, m a l a.

Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere?
Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.
Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?

Quanta autem ab illis varietas argumentorum ratione concludentium eorumque cum captiosis interrogationibus dissimilitudo! Quid, quod plurimis locis quasi denuntiant, ut neque sensuum fidem sine ratione nec rationis sensibus exquiramus?

Qui convenit?: Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.
Quibusnam praeteritis?: Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
Recte dicis;: Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?
Bork: Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.
Bork: Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est.
Bork: Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Quo modo autem philosophus loquitur? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Sed fac ista esse non inportuna;