Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Que Manilium, ab iisque M. Duo Reges: constructio interrete. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; At, si voluptas esset bonum, desideraret. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Haec quo modo conveniant, non sane intellego.

Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?

Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Si longus, levis dictata sunt. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Hoc tu nunc in illo probas. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;

Erat enim Polemonis.: Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem.
Bork: At ego quem huic anteponam non audeo dicere;
Ut pulsi recurrant?: Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
Bork: Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes.
Quo tandem modo?: Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.
Bork: Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat.

Esse tantam vim virtutis tantamque, ut ita dicam,
auctoritatem honestatis, ut reliqua non illa quidem nulla,
sed ita parva sint, ut nulla esse videantur.

In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.

Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest.

Quid ad utilitatem tantae pecuniae?
Suo genere perveniant ad extremum;
At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.
Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.
Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M.

Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus.
Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.
Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur;
Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;
Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem.

Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Sumenda potius quam expetenda. Sed haec omittamus; Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Quae cum essent dicta, discessimus.