At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Duo Reges: constructio interrete. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum.

Haec dicuntur fortasse ieiunius;

Mihi enim satis est, ipsis non satis.
Nulla erit controversia.
Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane.
O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro.

Nam qui sciet ubi quidque positum sit quaque eo veniat, is,
etiamsi, quid obrutum erit, poterit eruere semperque esse in
disputando suus.

Praeclare, inquit, facis, cum et eorum memoriam tenes,
quorum uterque tibi testamento liberos suos commendavit, et
puerum diligis.

Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Quae similitudo in genere etiam humano apparet. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Comprehensum, quod cognitum non habet?

Pollicetur certe.: Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;
Scaevolam M.: Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;
Etiam beatissimum?: Sed fac ista esse non inportuna;

Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur.
Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;
Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;

Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Proclivi currit oratio. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Illa tamen simplicia, vestra versuta. Bork