Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed tamen intellego quid velit. In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Duo Reges: constructio interrete. Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.

Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque
Epicurei esse voluerunt?

Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva
sint, nos quoque concedimus;

Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Sed residamus, inquit, si placet. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Quae cum dixisset, finem ille. Quis est tam dissimile homini. Non est igitur voluptas bonum. Nos cum te, M.

Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare?

• Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.
• Hoc loco tenere se Triarius non potuit.
• Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere?
• Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

1. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.
2. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?
3. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit.
4. Memini vero, inquam;

Praeteritis, inquit, gaudeo.

Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.

Hunc vos beatum;

Bork

Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.

Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Sed potestne rerum maior esse dissensio? Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Sed quae tandem ista ratio est? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?