Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Suo genere perveniant ad extremum; Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Duo Reges: constructio interrete. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur.

Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem.

De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Si ista mala sunt, in quae potest incidere sapiens, sapientem esse non esse ad beate vivendum satis. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Laboro autem non sine causa; Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;

Bork: Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat.
Graccho, eius fere, aequalí?: Peccata paria.
Immo videri fortasse.: Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?
Stoici scilicet.: Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?

Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.
Te autem hortamur omnes, currentem quidem, ut spero, ut eos, quos novisse vis, imitari etiam velis.
Ratio quidem vestra sic cogit.
Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.
Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.
Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;

Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.
Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.
Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.
Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.
De vacuitate doloris eadem sententia erit.

Nunc idem, nisi molestum est, quoniam tibi non omnino
displicet definire et id facis, cum vis, velim definias quid
sit voluptas, de quo omnis haec quaestio est.

Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam
confirmandus, inquam;

Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Et nemo nimium beatus est; Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Quod enim vituperabile est per se ipsum, id eo ipso vitium nominatum puto, vel etiam a vitio dictum vituperari.