Tum mihi Piso: Quid ergo?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Duo Reges: constructio interrete. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Quis enim redargueret? Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;

Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quid vero? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.

Epicurei num desistunt de isdem, de quibus et ab Epicuro
scriptum est et ab antiquis, ad arbitrium suum scribere?

Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et
progressionem persecuti sunt.

An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Bork Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Sint modo partes vitae beatae. Cur id non ita fit? Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Istic sum, inquit. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Quam multa vitiosa! summum enim bonum et malum vagiens puer utra voluptate diiudicabit, stante an movente? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

1. Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te opportune facta mentio est.
2. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis.
3. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
4. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?

Hic ambiguo ludimur.

Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis.

Quo tandem modo?

Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.

• Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.
• Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?
• Quae est quaerendi ac disserendi, quae logikh dicitur, iste vester plane, ut mihi quidem videtur, inermis ac nudus est.
• Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat.

Dat enim id nobis solitudo, quod si qui deus diceret, numquam putarem me in Academia tamquam philosophum disputaturum.