Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.

Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis
et moribus comprobavit.

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae
effeminari virum vetant in dolore.

Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Recte, inquit, intellegis. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Sumenda potius quam expetenda. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.

Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur.

Bork: Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.
Bork: Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.
Quare attende, quaeso.: Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?
Quid vero?: A mene tu?

Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur?
Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?
Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit?

Erat enim Polemonis.
Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur?
Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis.
Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re;

Cyrenaici quidem non recusant;

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Duo Reges: constructio interrete. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Sullae consulatum? Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?