Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed plane dicit quod intellegit. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Duo Reges: constructio interrete. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Sullae consulatum? Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Age sane, inquam.

1. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.
2. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.
3. Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant;
4. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?
5. Quod cum dixissent, ille contra.
6. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;

• Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;
• Quare ad ea primum, si videtur;
• Quae similitudo in genere etiam humano apparet.
• Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.

Zenonem roges;

Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis?

Quod equidem non reprehendo;

An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?

Istic sum, inquit.

Ita credo.

Sed ad illum redeo.

Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere.

Nec enim absolvi beata vita sapientis neque ad exitum perduci poterit, si prima quaeque bene ab eo consulta atque facta ipsius oblivione obruentur.

Erat enim res aperta.

Ea possunt paria non esse.

Efficiens dici potest.

Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Facete M. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Sensibus enim ornavit ad res percipiendas idoneis, ut nihil aut non multum adiumento ullo ad suam confirmationem indigerent; Eadem nunc mea adversum te oratio est. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Et quidem, inquit, vehementer errat; Rem unam praeclarissimam omnium maximeque laudandam, penitus viderent, quonam gaudio complerentur, cum tantopere eius adumbrata opinione laetentur?

Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.

Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Non laboro, inquit, de nomine. Sed ad illum redeo. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset.