Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. An hoc usque quaque, aliter in vita? Quis istum dolorem timet? Duo Reges: constructio interrete.

Multi enim et magni philosophi haec ultima bonorum iuncta
fecerunt, ut Aristoteles virtutis usum cum vitae perfectae
prosperitate coniunxit, Callipho adiunxit ad honestatem
voluptatem, Diodorus ad eandem honestatem addidit vacuitatem
doloris.

Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?

Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.

In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;
Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?
Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;
Illa tamen simplicia, vestra versuta.

Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Quae contraria sunt his, malane? Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Sed haec omittamus; Ac tamen hic mallet non dolere. Et quidem, inquit, vehementer errat;

Scrupulum, inquam, abeunti;
Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.
Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;
Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Bork: Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est.
Easdemne res?: Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est.
Quid ergo?: Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.
Bork: Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.

Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.

Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Quare attende, quaeso. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Haec igitur Epicuri non probo, inquam.