Quis enim redargueret?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Quo modo autem philosophus loquitur? Duo Reges: constructio interrete. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.
Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?
Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit.
- Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.
- Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
- Sed ad rem redeamus;
- At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?
- Quis Aristidem non mortuum diligit?
- Quae est quaerendi ac disserendi, quae logikh dicitur, iste vester plane, ut mihi quidem videtur, inermis ac nudus est.
- Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?
- Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?
- Sed haec omittamus;
- Tanta vis admonitionis inest in locis;
- Bork
- Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium.
- Quae sequuntur igitur?
- Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni;
Bonum ipsum etiam quid esset, fortasse, si opus fuisset, definisses aut quod esset natura adpetendum aut quod prodesset aut quod iuvaret aut quod liberet modo.
Suo genere perveniant ad extremum; Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Tria genera bonorum; At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Ad eos igitur converte te, quaeso. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?
Sed audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?