Quae est igitur causa istarum angustiarum?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Si longus, levis; Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Duo Reges: constructio interrete. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.
- Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit;
- Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
- Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.
- Nam quid possumus facere melius?
Non potes, nisi retexueris illa. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Laboro autem non sine causa;
- Numquam facies.
- Prioris generis est docilitas, memoria;
- Bork
- Negare non possum.
- Praeteritis, inquit, gaudeo.
- Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?
- Bork
- Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;
Nam omnia, quae sumenda quaeque legenda aut optanda sunt, inesse debent in summa bonorum, ut is, qui eam adeptus sit, nihil praeterea desideret.
- Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse?
- Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.
- Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem.
- Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret?
Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Facile pateremur, qui etiam nunc agendi aliquid discendique causa prope contra naturam vígillas suscipere soleamus. Quonam, inquit, modo? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;
Et saepe officium est sapientis desciscere a vita, cum sit beatissimus, si id oportune facere possit, quod est convenienter naturae. Et hanc quidem primam exigam a te operam, ut audias me quae a te dicta sunt refellentem.