Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Videsne quam sit magna dissensio? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est.

Duo Reges: constructio interrete. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Quae duo sunt, unum facit. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat.

• Equidem, sed audistine modo de Carneade?
• Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;
• Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;
• Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?
• Bork

Sed fortuna fortis;

Nonne odio multos dignos putamus, qui quodam motu aut statu videntur naturae legem et modum contempsisse?

Bork

Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.

Bork

Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.

Equidem e Cn.

Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?

Quodsi non hominis summum bonum quaeremus, sed cuiusdam animantis, is autem esset nihil nisi animus liceat enim fingere aliquid eiusmodi, quo verum facilius reperiamus -, tamen illi animo non esset hic vester finis.

Hoc foedus facere si potuerunt, faciant etiam illud, ut
aequitatem, modestiam, virtutes omnes per se ipsas gratis
diligant.

Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

1. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.
2. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt.
3. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit?
4. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?