Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Duo Reges: constructio interrete. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. At hoc in eo M. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Tria genera bonorum; Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.

1. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis.
2. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine;
3. Tamen a proposito, inquam, aberramus.
4. Omnis enim est natura diligens sui.

Quasi vero aut concedatur in omnibus stultis aeque magna esse vitia, et eadem inbecillitate et inconstantia L.

Sed ego in hoc resisto; An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Eamne rationem igitur sequere, qua tecum ipse et cum tuis utare, profiteri et in medium proferre non audeas? Quod iam a me expectare noli. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

• Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.
• -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi.
• Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;

Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate
et timore.

Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum
quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;

Stoicos roga.

Quod est, ut dixi, habere ea, quae secundum naturam sint, vel omnia vel plurima et maxima.

Frater et T.

Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.

Scrupulum, inquam, abeunti;

Egone quaeris, inquit, quid sentiam?

Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.